دفاع مقدس

13- شهید مهدی رضوانی 15 ساله بود غواص اسیر شد کلی شلاق خورده بود بدنش تاول زده بود روی شیشه خورده غلطش دادن بادستش آویزان کردند وبه شهادت رسید

14- سه تا اسیر فرار کردند تاآمار اسرا را به سازمان ها برسونند متأسفانه اسیر شدند پای یکی از آنها را با اره بریدن دومی از آنها را پای اش را، پیک نیک آوردن گذاشتن روی آن پیت روغن دوتا پاشو گذاشتن داخل آن سومی را کنده های چوپ به پاش بستن بنزین ریختن آتش زدن دونفر شهید شدند اما رزمنده ای که پاهاش را قطع کردند الان در مازندران هستند

15- تو اسارت بود دست و پاش بسته بودند چشماش هم بسته بود از شدت شکنجه احساس شدید تشنگی می کرد می گفت آب- آب بعد گفتن برات آب آوردیم دهنت رو باز کن نمی دید چشماش بسته بود آب 100درجه جوش ریختن تو دهنش فقط می گفت حسین حسین حسین

چندتا شهید توی اردوگاه بودند..از آنهایی که توی اسارت شهید شدند..

رفتیم مرتبشان کنیم...بگذاریمشان یک گوشه...زیر بغل یکیشان را گرفتم

که بلندش کنم..دیدم روی دستش یک چیزی نوشته...دستش را آوردم بالا..نوشته بود

(( مادر ! از تشنگی مردم ))

یک روز که در محوطه اردوگاه تکریت با بچه ها در حال قدم زدن بودیم، فرمانده اردوگاه همه اسرا را فرا خواند و گفت به صف شوند و بچه ها نیز در ردیف‌های پنج نفره به صف شدند و فرمانده اردوگاه ضمن معرفی مسوول بهداشت گفت ایشان رهنمودهایی برای حفظ بهداشت در محیط اردوگاه دارد که شما بایستی به آن عمل نمایید.

مسوول بهداشت شروع به صحبت کرد و گفت برای شما صابون آورده‌ایم و به هر کدام از شما یک قالب می دهیم.

ما به او گفتیم آخر ما حتی آب برای خوردن نداریم، صابون را چه کار می‌توانیم بکنیم؟

به هر حال او حرف خود را زد و رفت. پس از چند روز فرمانده اردوگاه مجددا همه اسرا را فرا خواند و گفت: بروید و آن صابون‌ها را بیاورید.

بچه ها رفتند و آن را آوردند و به صف شدند. اطراف آنها را نگهبان‌ها با باتوم و میل گرد و سیم خاردار گرفته بودند.

فرمانده اردوگاه در یک حرکت غیر منتظره دستور داد که اسرا صابون‌های تحویلی را بخورند. بچه‌ها تعجب کردند، اما او اسرا را مجبور نمود که این کار را انجام دهند.

از این رو به زور به تعدادی از بچه‌ها صابون خوراندند و به سبب همین امر حال یکی از آنها خیلی وخیم شد.